Huzur
Icimde biseyler var,huzursuzluk...Belki sebepli belki sebepsiz...Yada takmamam lazim,düsünmemeliyim..Oluyormuki,olmuyor tabiki!! Bazi insanlarin benliklerini,davranislarini görünce hayret icinde kaliyorum..Ve onlara karsi nefret duydukcada onlara kizginligim artiyor,böyle bir hissi bana yasattiklari icin!!Herseyi daha cabuk sorun haline getiriyorum galiba ama görmemezlikten gelmekte olmuyor,tavir almakta sinir ediyor beni,laf vurmalar sakayla karisik laflar...Bayiliyoruz sanki,bak gördünmü milletin icinde nasil laf soktum ama ona ses cikartmadi gibi konusmalara..Cevap versen ondan hic farkin olmuyor,vermesende icin rahat degil bütün gün düsün dur...ben hangisini yapiyorum tabiki susmayi,ama haksizliga tahammülüm yok!!Bana yada bir baskasina...Herseyi bilen yada bildigini sanan birine nasil anlaticaksinki sana saygi duymayi..
Bazi olaylar insani huzursuz etmeye yetiyor,bence evinde huzursuz olan yada isi gücü olmayanlar baskalariyla ugrasiyorlar isleri gücleri olmadiklarindan...Ufacik bir olay,kelime yada davranis yetiyor bunu yapmaya...
Cezmi Ersözün kitabini okuyorum,cok güzel yaziyor,hemen hemen bütün kitabini okumusumdur,bunuda simdi okumaya calisiyorum...Okudugum bu kisim cok aklimda kaldi ve kendimden cok sey buldum,cünkü ben ne ezen olmak istiyorum ne de ezilen.......
"Yari acik bir kapi var yoksullugumla aramda;yari acik kapi vardi hayatin o korkunc yüzüyle aramda..Ne kadar unutsam okadar ürkütürdü ugultusu,o korkunc yüzü yoksullugun...Ne zaman cok iyiyim desem,cok kötü onun hemen yani basimda beklerdi...Doyasiya sevinirken bile,birilerinin bunun hesabini benden soracagini düsünürdüm... Ne ezendim,ne ezilen...Ortada bir yerdeydim,bu yüzden nereye gitsem,ne yapsam,öylesine geciciydik,öylesine ait degildimki hicbir yere,ne yasasam,ne söylesem,ne hissetsem,borclaniyordum birine;bir yere bir ömre..."
Bazi seyleri sevinmeyi unutuyoruz,gülebiliyorsam,gezebiliyorsam,sevebiliyorsam demekki mutluyum,bunu mutsuzluga cevirecek insanlar ne kazanabiliyorlarki kaybetmekten baska,tabiki kaybettiklerinin farkindalarsa..Yoksullugun var oldugunu bilmek beni var olduklarimla dahada zenginlestirecek,saglikli oldugum gibi,gülebildigim gibi...Sadece kendime ait dünyamda degil,baska dünyadada bunu istiyorum cünkü ben tek orda yasamiyorumki...
Bazi olaylar insani huzursuz etmeye yetiyor,bence evinde huzursuz olan yada isi gücü olmayanlar baskalariyla ugrasiyorlar isleri gücleri olmadiklarindan...Ufacik bir olay,kelime yada davranis yetiyor bunu yapmaya...
Cezmi Ersözün kitabini okuyorum,cok güzel yaziyor,hemen hemen bütün kitabini okumusumdur,bunuda simdi okumaya calisiyorum...Okudugum bu kisim cok aklimda kaldi ve kendimden cok sey buldum,cünkü ben ne ezen olmak istiyorum ne de ezilen.......
"Yari acik bir kapi var yoksullugumla aramda;yari acik kapi vardi hayatin o korkunc yüzüyle aramda..Ne kadar unutsam okadar ürkütürdü ugultusu,o korkunc yüzü yoksullugun...Ne zaman cok iyiyim desem,cok kötü onun hemen yani basimda beklerdi...Doyasiya sevinirken bile,birilerinin bunun hesabini benden soracagini düsünürdüm... Ne ezendim,ne ezilen...Ortada bir yerdeydim,bu yüzden nereye gitsem,ne yapsam,öylesine geciciydik,öylesine ait degildimki hicbir yere,ne yasasam,ne söylesem,ne hissetsem,borclaniyordum birine;bir yere bir ömre..."
Bazi seyleri sevinmeyi unutuyoruz,gülebiliyorsam,gezebiliyorsam,sevebiliyorsam demekki mutluyum,bunu mutsuzluga cevirecek insanlar ne kazanabiliyorlarki kaybetmekten baska,tabiki kaybettiklerinin farkindalarsa..Yoksullugun var oldugunu bilmek beni var olduklarimla dahada zenginlestirecek,saglikli oldugum gibi,gülebildigim gibi...Sadece kendime ait dünyamda degil,baska dünyadada bunu istiyorum cünkü ben tek orda yasamiyorumki...
