Ceylan Gözlüm
Aklim hep sizlerdeydi ama bir türlü firsat olmadi,oldugu zamanda sayfamda problemler cikti...Artik beni bekleyende biri olunca,internete girmem sinirli olmaya basladi...
Hep oglumu kucagima alisimi hayal ettim...Nasil olucagini,sagligini,kime benzicegini,cok yaramaz olupta ikide bir aglarmi diye merak ettim durdum...Hastenede dogum yapmadan önce 1 hafta gecirdigim icinde bu düsüncelerim artti,ordaki dogum yapanlari görünce..Simdiyse yanimda,kollarimda...Sorularimin cevabi yani basimda...Sanki hep yanimda,hep hayal ettigim kisi,ama oysaki hic tanimadigim,bilmedigim bir yüz..Önceden hic görmedigim tanimadigim ama bana ait olan bir yüz...
1,5 ay önce icimde,benim nefesimle nefes alan bebegim simdi benim gözlerimin icine bakip onu doyurmami,altini degistirmemi bekliyor..Cok büyük bir duygu..Nereye sigdiracagini bilemiyor insan..Onu incitmekten yanlis yapmaktan okadar cok korkuyorum...bu korkular hic bitmeyecek galiba..Icimdeyken yanlis hareketten,onu iyi beslememekten,tansiyonlarim ciktiginda bisey olacagindan korkarken, simdi ya sütüm yetmezse,ya onu incitirsem düsüncesine dönüsüveriyor...Korkular hep var olacak,sadece farklilasacak korktugumuz seyler..Caresiz,bize muhtaclarya, oyüzden dahada dikkatli olmak istiyoruz..Yastiga kafasini bazen yan koyunca koyunca bile acaba böyle yatmak istermi diye geciriyorum icimden...Uykusuz kalmak,yorulmak hic ama hic dokunmuyor...
O uyudugu zaman islerimi yapinca yüzünü göremiyorum diye isimi biran önce halledip,hatta yarida birakip gidip hareketlerine yüzüne bakiyorum...Sanki biseyler kaciriyormusum gibi ve zaman okadar cabuk geciyorki 7 haftalik oldu nerdeyse...
Böyle düsününce annem aklima geliyor...onun düsünceleri,hissettigi seyler...
Herkes,her isteyen bu duyguyu yasasin isterim...Yorumlariniz icin hepinize tesekkür ederim...
Süpürgesizcadi beni sobelemis en kisa zamanda yanitliycam:))
Hep oglumu kucagima alisimi hayal ettim...Nasil olucagini,sagligini,kime benzicegini,cok yaramaz olupta ikide bir aglarmi diye merak ettim durdum...Hastenede dogum yapmadan önce 1 hafta gecirdigim icinde bu düsüncelerim artti,ordaki dogum yapanlari görünce..Simdiyse yanimda,kollarimda...Sorularimin cevabi yani basimda...Sanki hep yanimda,hep hayal ettigim kisi,ama oysaki hic tanimadigim,bilmedigim bir yüz..Önceden hic görmedigim tanimadigim ama bana ait olan bir yüz...
1,5 ay önce icimde,benim nefesimle nefes alan bebegim simdi benim gözlerimin icine bakip onu doyurmami,altini degistirmemi bekliyor..Cok büyük bir duygu..Nereye sigdiracagini bilemiyor insan..Onu incitmekten yanlis yapmaktan okadar cok korkuyorum...bu korkular hic bitmeyecek galiba..Icimdeyken yanlis hareketten,onu iyi beslememekten,tansiyonlarim ciktiginda bisey olacagindan korkarken, simdi ya sütüm yetmezse,ya onu incitirsem düsüncesine dönüsüveriyor...Korkular hep var olacak,sadece farklilasacak korktugumuz seyler..Caresiz,bize muhtaclarya, oyüzden dahada dikkatli olmak istiyoruz..Yastiga kafasini bazen yan koyunca koyunca bile acaba böyle yatmak istermi diye geciriyorum icimden...Uykusuz kalmak,yorulmak hic ama hic dokunmuyor...
O uyudugu zaman islerimi yapinca yüzünü göremiyorum diye isimi biran önce halledip,hatta yarida birakip gidip hareketlerine yüzüne bakiyorum...Sanki biseyler kaciriyormusum gibi ve zaman okadar cabuk geciyorki 7 haftalik oldu nerdeyse...
Böyle düsününce annem aklima geliyor...onun düsünceleri,hissettigi seyler...
Herkes,her isteyen bu duyguyu yasasin isterim...Yorumlariniz icin hepinize tesekkür ederim...
Süpürgesizcadi beni sobelemis en kisa zamanda yanitliycam:))
