Anne Olmak......
Can acitan yasanmisliginiz varmi?? O yarayi hic unutamadiginiz?? Ben bugün coook yaraliyim...Sebepsiz, yada sebepli bilmiyorum ama kaniyor icim.... Bazi seyleri unutmak tek cözümdür, ya hic unutulamiyorsa o yara hep sizliyorsa.....
Aslinda iyi olmaliyim ben, bebegim yanimda, hersey yolunda ama cook aglanak oldum bu aralar...Hep icime atip erteledigimdenmidir acimi bilmiyorum.....Herseyi istedigimiz kadar yasayamiyoruz galiba...Yada doyamiyoruz...
Anne olmak, büyümek demek degilmis...Anne olmak özlem duydugun seyin yerini tutmuyormus..Yine o aciyi hatta daha fazlasini hissediyormussun...
Bazi seylerden yoksunuzdur ama aklimiza bile gelmez,ama bazi yokluklar vardir acisi dinmez...Yara gibi icini sizlatir.O aciyla alismalisin yasamaya,hayat sana o sansi veriyor cünkü yada o sanssizligi veriyor...Tutunacagin sey acida olsa tutunuyorsundur!!
Yoklugu her nefes alisimda hissettirdi kendini.......
Acinin ne kadar derin olusu,yada kac sene gecmesi aradan, hicbiseyi hafifletmiyor..Yoklugu bu kadar cok hissedildigi zaman.......
Aci verdikce kanatan,kanadikcada sizlatan.......
Hicbir teselliniz yok,cünkü kimse onun gibi bakmiyor,yanmiyor,sevmiyor.Özlem duydugumuz neler yokki...Yasadikcada hep var olacaklar..Hayatin götürüsü.Belki buda bir cesit savastir,yasamak icin mücadeledir..
Bir yerde baskasinin yarasini kapatmaya calisirken kendi yarasi icinde kanayan..
Ben sunu anladim, anne olmak bu gercegi gidermezmis,yarayi hafifletzmis...Bebegimi kucagima almamla dahada bir derinlesti....
Bazende yasamak icin acilara tutunmak gerekir......
Hayat bana anne olma sansi verdi,bu benim icin anlatilmayacak kadar büyük mutluluk,ama bunu hissetikce anneme duydugum özlem beni asiyor sanki!!
Ve bir kere daha anladim duydugum özlemin büyüklügünü ve ben bir kere daha agladim..Anladimki hic unutlumuyor sadece alisiliyor......
Okadar büyük anlamki o, hic kimseye katamiyorsun iste...........
Aslinda iyi olmaliyim ben, bebegim yanimda, hersey yolunda ama cook aglanak oldum bu aralar...Hep icime atip erteledigimdenmidir acimi bilmiyorum.....Herseyi istedigimiz kadar yasayamiyoruz galiba...Yada doyamiyoruz...
Anne olmak, büyümek demek degilmis...Anne olmak özlem duydugun seyin yerini tutmuyormus..Yine o aciyi hatta daha fazlasini hissediyormussun...
Bazi seylerden yoksunuzdur ama aklimiza bile gelmez,ama bazi yokluklar vardir acisi dinmez...Yara gibi icini sizlatir.O aciyla alismalisin yasamaya,hayat sana o sansi veriyor cünkü yada o sanssizligi veriyor...Tutunacagin sey acida olsa tutunuyorsundur!!
Yoklugu her nefes alisimda hissettirdi kendini.......
Acinin ne kadar derin olusu,yada kac sene gecmesi aradan, hicbiseyi hafifletmiyor..Yoklugu bu kadar cok hissedildigi zaman.......
Aci verdikce kanatan,kanadikcada sizlatan.......
Hicbir teselliniz yok,cünkü kimse onun gibi bakmiyor,yanmiyor,sevmiyor.Özlem duydugumuz neler yokki...Yasadikcada hep var olacaklar..Hayatin götürüsü.Belki buda bir cesit savastir,yasamak icin mücadeledir..
Bir yerde baskasinin yarasini kapatmaya calisirken kendi yarasi icinde kanayan..
Ben sunu anladim, anne olmak bu gercegi gidermezmis,yarayi hafifletzmis...Bebegimi kucagima almamla dahada bir derinlesti....
Bazende yasamak icin acilara tutunmak gerekir......
Hayat bana anne olma sansi verdi,bu benim icin anlatilmayacak kadar büyük mutluluk,ama bunu hissetikce anneme duydugum özlem beni asiyor sanki!!
Ve bir kere daha anladim duydugum özlemin büyüklügünü ve ben bir kere daha agladim..Anladimki hic unutlumuyor sadece alisiliyor......
Okadar büyük anlamki o, hic kimseye katamiyorsun iste...........
